Het is de meest gehoorde vraag op onze wandelingen in de Monte Sibillini. Het gaat om Chiara mijn Saarloos wolfshond die met ons meewandelt bij de voorbereidingen voor U-turn in Umbriė die plaatsvindt van 4 – 11 september. Ze lijkt altijd al veel op een wolf, maar opvallend is dat ze zich hier steeds oorspronkelijker gaat gedragen. Ze is duidelijk in haar element.
Wij ook trouwens. Wat een feest om hier te mogen zijn. We mediteren op prachtlocaties, wandelen door steeds andere landschappen en overal treffen we gepassioneerde koks die voor ons het heerlijkste pure eten bereiden. Vandaag picknicken we op de flank van de berg en smaakt niets zo lekker als vers brood met pecorino van de kudde schapen waar we zojuist een tijdje mee opliepen. En dat met een zondoorstoofde tomaat en een glas rode wijn uit Montefalco.
Hier nemen we simpelweg de tijd om te zijn en te voelen wat zich van daaruit wil ontvouwen. Om zo te ontdekken wat we van waarde vinden in ons leven en werk op dit moment en te zien wat er nodig is en wat wij daarin kunnen betekenen. Deze reis naar binnen en wakker terug biedt de broodnodige ruimte en rust voor bezinning en reflectie op jezelf, je werk en de toekomst zoals je die graag mee wilt vormgeven. Om straks thuis in Nederland uitgerust en opgeladen weer oog in de orkaan te kunnen zijn.
Maar of ik mijn wolfshond Chiara nog mee naar Nederland krijg? Wat zou ze in deze ongerepte omgeving graag blijven. Ik ben zo benieuwd hoe ze zou reageren als we een roedel wolven tegenkomen en hoe wolven reageren op haar. Zou ze net als wij bij verandering twijfel, cynisme en angst kennen en zou ze ondanks dat toch gewoon gaan? Daar ga ik maar eens even heerlijk over dromen tijdens de siėsta.
Wil je mee? Kijk snel in de agenda voor meer informatie en om je aan te melden. De reis gaat zeker door. We hebben nog een paar plaatsen.